ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ…

 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

                                  ΑΡΧΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ                                 

  Η Δανάη, 30 ετών, δημόσιος υπάλληλος, κάτοικος Αθηνών, μου τηλεφώνησε και κλείστηκε το πρώτο μας ραντεβού αφού μου είπε ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να μιλήσει σε κάποιον γιατί έχει σοβαρό πρόβλημα με τον  άντρα της. Ακουγόταν πολύ αγχωμένη αλλά και πολύ γλυκιά.

Πραγματικά όταν την είδα, ήταν πανέμορφη αλλά θλιμμένη και κλαμένη. Ένοιωσα την ανάγκη της για αγκαλιά και αποδοχή.

Η Δανάη ζήτησε την βοήθεια μου γιατί ο σύζυγος της δεν βρίσκει αξιόλογη δουλειά, έχει αλλάξει, έχει συνέχεια νεύρα, της λέει συνέχεια «εσύ έχεις λεφτά και εγώ όχι», την ζηλεύει και την χτυπάει.

Αυτό που ήθελε να δει με την δική μου βοήθεια είναι μήπως έφταιγε η ίδια για όλα αυτά που της συνέβαιναν, αν έκανε κάτι λάθος καθώς και να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό της.

Συμφωνήσαμε να βρισκόμαστε κάθε Παρασκευή στις 7 το απόγευμα , χωρίς να ορίσουμε αριθμό συνεδριών, με δέσμευση για εχεμύθεια, μη κριτική συμπεριφορά και συνέπεια.

Ο πατέρας της πέθανε πριν λίγα χρόνια, είχε μαζί του μια πολύ στενή  σχέση, η μητέρα της ήταν καταπιεστική και παραπονέθηκε ότι δεν ήταν τρυφερή μαζί της,παρ'ότι είναι το μοναδικό παιδί της οικογένειας.

Δύο χρόνια πριν τον θάνατο του πατέρα της παντρεύτηκε αλλά σχεδόν αμέσως μετά τον γάμο, η έλλειψη δουλειάς εκ μέρους του συζύγου της, έφερε τριβές και προβλήματα.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ή ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ

Στη διάρκεια των πρώτων συνεδριών η Δανάη μιλούσε ακατάπαυστα, έκλαιγε συνέχεια, την ένοιωθα μόνη, ανασφαλή, χρειαζόταν από κάπου να πιαστεί. Έτσι εκτίμησα ότι αρχικά είχα να δουλέψω στην εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης , να ακουμπήσει με ασφάλεια για να μπορέσει σιγά – σιγά να αρχίσει να βλέπει τον εαυτό της.

Χρειαζόταν αποδοχή και επιβράβευση, πιθανώς λόγο απουσίας του πατέρα που είχε αυτόν τον ρόλο στην ζωή της. Ήξερα ότι αυτό έπρεπε να το προσέξω ιδιαίτερα, να νοιώσει ασφαλής ναι, αλλά να μην ενθαρρύνω το «παιδί» της να μου ζητάει αναγνώριση και παιχνίδια.

 Από την άλλη, η αποδοχή του να δίνει πολλά και να παίρνει λίγα, αλλά να δίνει ακόμη και όταν δεν της ζητούν και να παραπονιέται όταν δεν παίρνει, με έκανε να σκεφτώ αλλά και να νοιώσω την ανάγκη της για αναγνώριση που με παρέπεμψε σε χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όταν λοιπόν δεν της ανταποδίδεται αυτό που περιμένει, γίνεται κακιά, φωνάζει (αυτό κυρίως με τους σημαντικούς άλλους).

Νοιώθει ότι η μαμά και ο σύζυγος δεν την θέλουν επειδή φωνάζει όταν την πνίγει το δίκιο, αναρωτιέται λοιπόν αν είναι πραγματικά κακιά.

Επίσης μοιάζει να διαλέγει  άντρες που να την έχουν ανάγκη και μέσα από το οικονομικό να έχει τον έλεγχο.

Υπάρχει και μια ψυχαναγκαστική ανάγκη για καθαριότητα και τάξη που είναι ο μόνιμος καυγάς της με τον σύζυγο, και μιας που ο ίδιος δεν έχει τις ίδιες ανάγκες, αυτό σημαίνει για την Δανάη, πως δεν την αγαπάει και δεν την υπολογίζει.

Η πρώτη λοιπόν αξιολόγηση έχει να κάνει με χαμηλή αυτοεκτίμηση, να δει γιατί δίνει και τι περιμένει και να αποδεχθεί την διαφορετικότητα των άλλων.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Εκπαιδευτικός προσανατολισμός

Η θεραπεία γίνεται με βάση την θεωρία και τις τεχνικές της ανθρωπιστικής συνθετικής θεραπευτικής ψυχοθεραπείας όπου ο πελάτης βοηθιέται να συναντήσει τον πραγματικό του εαυτό μέσα  σ ’ένα περιβάλλον σεβασμού εχεμύθειας και στήριξης.  Χωρίς καθοδήγηση, μέσα σ ’ένα χώρο ασφάλειας και μέσα από μια βαθιά σχέση εμπιστοσύνης, το άτομο  ανακαλύπτει τις άγνωστες πλευρές του εαυτού του, αξιοποιεί τις πραγματικές του δυνάμεις και πετυχαίνει τους στόχους που εκείνο επιλέγει.

Δομή συνεδριών

Στο πρώτο στάδιο της θεραπείας μιλούσε ακατάπαυστα και έκλαιγε πολύ. Απλά την άκουγα, δεν παρενέβαινα,  δίνοντας της  χώρο και χρόνο να νοιώσει εμπιστοσύνη. Ένοιωθα έντονη την ανάγκη της για αποδοχή και αγάπη. Πραγματικά μετά από λίγες σχετικά συνεδρίες η σχέση εδραιώθηκε και ερχόταν με μεγάλη λαχτάρα να ακουμπήσει και να μιλήσει σε κάποιον που ένοιωθε να την νοιάζεται.

Αρχίσαμε να δουλεύουμε τι σημαίνει για αυτήν να δίνει στους άλλους ακόμη και αν δεν της ζητήσουν βοήθεια και τον θυμό της και την κακία της όταν δεν της αναγνωρίζουν την προσφορά και δεν της την ανταποδίδουν με τον τρόπο που η ίδια περιμένει.

Αναγνώρισε σιγά-σιγά το δικαίωμα των άλλων να μην της ανταποδίδουν την προσφορά ακόμη περισσότερο όταν δεν της την έχουν ζητήσει καθώς και το δικαίωμα της να λέει όχι όταν δεν θέλει να κάνει ή να συμμετάσχει σε κάτι.

Επίσης είδε αρκετά καθαρά ότι ,πίσω από την κακία που ένοιωθε όταν οι άλλοι δεν της ανταπέδιδαν αυτό που ήθελε, υπήρχε ένα έντονο αίσθημα μειονεκτικότητας. «Δεν κάνουν αυτό που περιμένω, άρα δεν με αγαπούν, άρα δεν τους θέλω και εγώ». Καταλάβαινε στο πέρασμα του χρόνου ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί άνθρωποι από την ίδια με άλλες ανάγκες και επιθυμίες που οφείλει να αναγνωρίζει και να σέβεται.

Η σχέση της με τον πατέρα της ξεδιπλωνόταν σιγά-σιγά στην διάρκεια της θεραπείας. Πολλές φορές ο πατέρας αντί να συζητάει κάποια θέματα με την μητέρα της, τα συζητούσε μαζί της από μικρή ακόμη ηλικία και κάνανε πολλές εξόδους οι δυό τους πράγμα που τους έδινε μεγάλη χαρά. Η Δανάη έχει τώρα καταλάβει ότι η σχέση με τον πατέρα της είχε μια μορφή ζευγαριού που της έχει τελικά στοιχίσει στις σχέσεις της με τους άνδρες. Υπήρξε η αγαπημένη και χαϊδεμένη  του μπαμπά που της έδινε ότι ήθελε χωρίς να το ζητάει και της έκανε όλα τα χατίρια. Έτσι διάλεγε άντρες που πίστευε ότι θα της κάνουν τα χατίρια και που δεν είχαν οικονομική άνεση έτσι ώστε να την χρειάζονται και φυσικά να την κουράζουν και να την απογοητεύουν για να μην εγκαταλείψει την σχέση της με τον μπαμπά της.

Σήμερα αναγνωρίζει την ανάγκη της να ζητάει αυτό που χρειάζεται καθώς και να σχετίζεται σαν ενήλικας με υποχρεώσεις αλλά και διεκδικήσεις. Η θεραπεία συνεχίζεται.

Στοχασμοί του θεραπευτή

Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο δέκα λεπτά πριν την συνεδρία για να μου πει ότι δεν μπορούσε να έλθει δίνοντας μια δικαιολογία που την ένοιωσα σε όλο μου το σώμα εντελώς ψεύτικη.  Της υπενθύμισα το συμβόλαιό μας. Την επόμενη φορά της χρέωσα την συνεδρία και ήμουν αρκετά ξεκάθαρη μαζί της όσον αφορά την τήρηση του συμβολαίου μας και της δέσμευσής μας. Από τότε είναι συνεπέστατη στα ραντεβού και πολλές φορές μου έχει πει ότι από εκείνη την ημέρα άλλαξε η ζωή της. Έχει γλύκα το να μεγαλώνεις…. Να  γίνεσαι Ενήλικας….

Υ.Γ Το Πρόσωπο του Περιστατικού είναι Φανταστικό