«Ως          

      Θεραπευτική Προσέγγιση

   «Ως Συνθετική Ψυχοθεραπεία ορίζεται οποιαδήποτε μεθοδολογία και προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ή αναπτύσσεται προς έναν εννοιολογικά συνεκτικό, ηθικό, θεωρητικό συνδυασμό δυο ή περισσοτέρων συγκεκριμένων προσεγγίσεων…Αυτό σημαίνει ότι οι συνθετικοί ψυχοθεραπευτές έχουν μια ιδιαίτερη δεοντολογική υποχρέωση να αναπτύσσουν διάλογο με συναδέλφους διαφορετικών προσανατολισμών και να ενημερώνονται διαρκώς για τις εξελίξεις στο χώρο»

                                                                                                Π.Ασημάκης , Οδηγός Σπουδών Σ.Ψ.  ,Αθήνα  2004, σελ. 6

    Το κεντρικό δόγμα της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας είναι ότι καμία μορφή θεραπείας από μόνη της δεν είναι τέλεια ή τουλάχιστον δεν επαρκεί για όλες τις περιπτώσεις.

 Έτσι καλείται ο συνθετικός ψυχοθεραπευτής, μέσα από την γνώση και την εμπειρία του,  να διαμορφώσει το κατάλληλο ψυχοθεραπευτικό μοντέλο το οποίο μπορεί να  βοηθήσει ουσιαστικά τις ανάγκες του κάθε ατόμου που ζητά βοήθεια.

 Εξατομικεύει δηλαδή το μοντέλο, έχοντας σκιαγραφήσει το προφίλ της προσωπικότητας του θεραπευόμενου και επιλέγοντας τις καταλληλότερες τεχνικές από τις βασικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις.  Βασικός στόχος της θεραπείας είναι να αποκτήσει  το άτομο θετική συναισθηματική διάθεση και νοητική ευεξία και ισορροπία. Βασική προϋπόθεση  για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι το να θέλει το ίδιο το άτομο  να θεραπευτεί.

 Ο θεραπευόμενος δεν αντιμετωπίζεται σαν «άρρωστο άτομο» και όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από μόρφωση, κοινωνική θέση, ψυχοπαθολογία ή άλλη ιδιαιτερότητα, είναι ικανοί να αντιληφθούν και εφαρμόσουν τις βασικές αλήθειες της ζωής που οδηγούν σε ψυχική υγεία και ευεξία.

   Ο συνθετικός ψυχοθεραπευτής πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη, ενσυναίσθηση, γνησιότητα, ζεστασιά και αξιοπιστία. Να έχει επαρκή εκπαίδευση, πολλές ώρες προσωπικής θεραπείας και συνεχιζόμενη προσωπική ανάπτυξη. Να έχει θέληση να προσφέρει στους άλλους και να κρατά τα προβλήματά του μακριά από την θεραπεία.

    Προσωπικά, σαν Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια αξιοποιώ στοιχεία θεωρίας και  πρακτικής των εξής προσεγγίσεων: Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, Σωματικής Ψυχοθεραπείας, Gestalt και Συναλλακτικής Ανάλυσης.

   Η Ψυχαναλυτική Προσέγγιση βασίζεται στην υπόθεση ότι το παρόν διαμορφώνεται και κυβερνάται από το παρελθόν.  

  Η έννοια του ασυνείδητου είναι η κεντρική έννοια αυτού του μοντέλου. Στο ασυνείδητο  υπάρχουν όλες οι απωθημένες συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας του ανθρώπου δηλαδή όλα εκείνα τα συναισθήματα, οι φαντασιώσεις, οι προσδοκίες, οι επιθυμίες που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά.

 Επομένως ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρώπινης συμπεριφοράς έχει ασυνείδητα κίνητρα, κίνητρα δηλαδή που το ίδιο το άτομο δεν συνειδητοποιεί. Ο θεραπευτής καλείται να αντιληφθεί και να παρατηρήσει τα ασυνείδητα μηνύματα του θεραπευόμενου και να έχει σαν στόχο την διερεύνηση του ασυνειδήτου μηνύματος, έτσι ώστε το άτομο να οδηγηθεί στην ενορατική επίγνωση.

Η Σωματική Ψυχοθεραπεία  ή « η Ανάλυση του Χαρακτήρα» είναι μια ψυχοδυναμική προσέγγιση όπου δίνεται μεγάλη βαρύτητα στο «πώς» φέρεται ο θεραπευόμενος.

Ο κάθε θεραπευόμενος έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να σχετίζεται με τον θεραπευτή άρα και με τους υπόλοιπους ανθρώπους, δηλαδή έχει έναν στερεότυπο τρόπο συμπεριφοράς, που είναι ο χαρακτήρας. Χαρακτήρας είναι η δομή που έφτιαξε ο άνθρωπος για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και τις απαγορεύσεις της κοινωνίας και επειδή είναι χρόνια προστασία ονομάζεται και «Θωράκιση».

Η προσέγγιση GESTALT  είναι υπαρξιακή αφού έχει επηρεαστεί από τις έννοιες της «προσωπικής ευθύνης», της « παρούσης στιγμής» και της «επίγνωσης». Έχει τεχνικές, αλλά είναι φιλοσοφία ζωής.

     Ο πυρήνας της θεραπείας Gestalt είναι η ευθύνη καθενός για τον εαυτό του. Οι πελάτες ενθαρρύνονται να εγκαταλείψουν τη στάση εξάρτησης από τους άλλους, μεταξύ των οποίων είναι και ο θεραπευτής και να επιδιώξουν την αυτo-υποστήριξη. Ενθαρρύνονται να ενεργήσουν ως ανεξάρτητα άτομα.

«Η  Συναλλακτική Ανάλυση είναι μια θεωρία της προσωπικότητας και μια συστηματική ψυχοθεραπεία για προσωπική ανάπτυξη και αλλαγή»(Ορισμός Διεθνούς Εταιρείας Συναλλακτικής).

   Έχει σαν σκοπό της την αυτονομία του ατόμου ανακτώντας τρεις ικανότητες: την επίγνωση, τον αυθορμητισμό και την οικειότητα.